Los grops e artistas occitans de mau evitar en Novèla Aquitània :
Arretrobatz ua seleccion eclectica d’artistas (teatre, palhassa, canta, musica tradicionau, musicas actuaus, collectius…) especiaument actius en Novèla Aquitània a l’òra d’ara. Que podetz tanben har córrer las compilacions d’artistas en video suu nòste canau YouTube :
Aus cutorns de projèctes comuns, lo Nicolas e la Lucia que s’encontrèn en tot mesclar las lors influéncias respectivas e en tot hicar-las au servici de la musica tradicionau.
Que’n gesseish ua musica energica mès tot parièr pleada d’emocions.
Ua flabuta traversèra e pifre tradicionau entà Lucie
Un acordeon diatonic e ua pedala electrò entà Nicolas
Un Concèrt-Bal tot doç tant qui’n volhatz mès qui bolèga tanben !
Anem Triò, un grop qui’vs hè tornar descobrir lo bal tradicionau. La lor musica a dançar qu’ei ua mesclanha sabrosa de las lors originas a las quaus e son ligats. La Lucia qu’ei gascona bordalesa, lo Nicolàs qu’ei lo mainat deu terrador perigordin, lo Thomas qu’ei un neerlandés qui adoptè las tradicions occitanas. Tot aquò pingorlat d’influenças d’ací e d’aulhors.
Ça-vietz víver un moment de partatge e de convivéncia dab eths.
Ardalh :
Trio polifonic occitan qui canta las Pireneas en botar per dessús los accents de uei. Energia e Gran respèct deus ancians, partatge e arsec… Ça-vietz.
Arraya : Tropa polifonica “vocaubequiva e rurarromegaira”.
Be hèn déjà 15 ans qu’aquera clica gaujosa e passeja lo son repertòri “charnègo” aus quate cantons deu sud-oest gran e per delà tanben. Com vertadèrs trobadors, los vint compaires de Salias n’an pas lo parièr tà estrambordar lo public. Potents per ençà, trufandècs per enlà, sovent esmavents, dròlles e carrincaires e l’encòp, que hèn aunor a la lor reputacion jamei desmentida de “semiaires de bona umor”.
Mès la polifonia be n’ei presenta, nuançada, susprenenta…
Ua ballada vasca que costeja un tradicionau occitan, mentre qu’ua “jota” aragonesa e’s freta a un reggae ska catalan…
Ua invitacion au viatge, autan musicau qu’emocionau, e un partatge d’aqueth sentit unic d’estar ací e aulhors a l’encòp.
Arredalh :
Eth arredalh, qu’ei er’èrba de qui torna créisher en un camp après era premèra dalhada, er’èrba de qui torna arrenavir, er’èrba navèra…
Arredalh, qu’ei ua amistat de qui vadoc ath pè deth pic de Burat enter dus ahuecats dera memòria dera gent, dera lor istòria, deras lors valors, deras lors tradicions, dera lor lenga…
Arrosecs :
Associacion de joens aussalés qui vòlen har víver la loa cultura.
Artús : L’expression d’ua cultura minorizada ne pòt pas estar moderada.
Artús que genèra ua musica radicau, enrasigada, tribau e etnica.
Vertadèr frut d’un laboratòri d’experimentacion, qu’ei ua mena d’aplicacion musicau de la cèrca d’identitat, la resultanta enter l’encontre de musicas d’esséncia patrimoniau gascona e musicas actuaus (rock independent, “rock in opposition”, electròacostic).
Aquera faiçon de har que passa l’aspècte musicau, qu’ei ua faiçon d’estar.
Que jogam çò qu’èm.
Balaguèra, qu’ei lo Vent deu Sud, mès tanben un grop de cantaires bearnés qui an decidit de har víver lo repertòri de la canta polifonica tradicionau deus Pirenèus gascons.
Hargat en 1998, Balaguèra que canta l’amor en aròu perfèit, com s’ac vòu la tradicion. La lor amistat, la lor comunion polifonica qu’ei sagerada hens l’aur deu Juranson, lo vin famós de Bearn, madurat peu vent caut d’Espanha, aquera Balaguèra qui acompanha l’amontanhatge, honha tà hens la mesclada paulina e hè s’enairar lors alèrs en un essai de 80 mètres. Aqueth vent caut qui revoluma, asseca las ganurras e hè vàder pègas las gojatas, que’us amia a har conéisher e partatjar la polifonia eretada deus lors davancèrs.
Dus albums de Clica Dròna a la biaça, arcuelhuts calorosament per la critica, Adrien Villeneuve que contunha de córrer la tèrra de Gasconha damb un album navèth autoprodusit. Entre composicions et collectatges, aqueste òpus empronta aus estandards deus bals gascons e nos gadia quauques tresaurs originaus de la musica de Gasconha.
Boisson Divine que vadó en 2005 de l’encontre enter lo Baptiste Labenne (Guitaras, baisha, cant, boha…) e l’Adrian Gilles (bateria, cant), repectivament atjats de 14 e 15 ans a Riscla, sus las tèrras hautas deu Gèrs.
D’aqueth moment ençà, la volontat de crear composicions personaus qu’i ei. L’estille musicau qu’ei lèu e normaument trobat. Que serà ua mesclanha enter identitat gascona e Heavy Metal. Ua fusion enter tradicion e modernitat, cantada sia en francés sia en lenga nosta.
Brancaï :
BRANCAÏ qu’ei un grop de musicas tradicionaus gasconas, format per musicaires bigordans e biarnés d’orizonts musicaus desparièrs.
Per las lors adaptacions deu repertòri tradicionau e las lors composicions, que participan a l’evolucion e a l’aviada de la musica tradicionau.
Lo grop qu’ei compausat de:
Benjamin Bouyssou (flabuta de tres horats, tonton, boha, cant),
Dorian Louro (sonsaina, acordeon diatonic, cant),
Yoann Delor (vriulon, cant),
Anthony Burgos (percussions, cant).
Brigada Menestrèrs : Brigada Menestrèrs qu’a per mission de har dançar sus ua musica gascona populara e viva.
Vaduda d’influéncias hòrt divèrsas, que van deu jazz au ròck en passar per la musica d’autes còps, classica, o latinò-americana, shens desbrembar las musicas tradicionaus; que causeish de renovelar lo repertòri en partir d’aqueras influéncias en tot respectar tota tradicion viva qui sap obrí’s au monde entà contunhar de har víver e enriquir la musica tradicionau occitana de Gasconha.
Despuish mei de 6 ans, que cantan la lor region, l’amistat, la vita, “çò que’us agrada e çò que ne’us agrada pas”, e tot aquò… En gascon sus ua musica deus accents irlandés tintada de “folk southern” portada per ritmes tintats de blues, de ròck, de pòp, o de merengue. Los Caps Nègues que’vs convidan a un encontre amistós e conviviau tà totas las generacions e que’vs prometen de cantar dab eths en gascon e tanben de dançar…
Los 3 eishs de la Companhia :
- l’art de l’empont, o quin crear e imaginar espectacles de teatre pròches d’un public popular en tot integrar au jòc teatrau tradicionau d’autas expressions artisticas com la pantomima, las arts borlescas, las tecnicas deu circ e las navèras tecnologias.
- l’art de palhassa o quin auherir au personatge de l’Auguste la possibilitat d’exprimí’s sus l’empont dens tota la soa dimension dramaturgica e teatrau. Cada annada, au mes de mai, lo Pòle Art de Palhassa que perpausa au public d’encontrar artistas e los lors espectacles de palhassa, au parat deu hestau « La Jornada de l’Auguste ».
- l’ensenhament o quin transméter aus professionaus, aus amators e a las joenas generacions sabers artistics en ligam dirècte dab las practicas mesas en òbra dens los espectacles de la companhia.
Cocanha :
Tres votz, ancoradas, timbradas, esmaventas, de las percussions tindantas e trabucantas. Dab Tolosa com punt d’encontre, lo triò que canta haut aquera lenga occitana de la vita vitanta, vertadèr terrenh de jòc vocau. Mans e pès que trucan los ritmes de la dança. Los tom-toms pirenencs qu’installan lo bordon percussiu, brut e engalin, en tot aportar a la canta ua pulsacion vitau. Hòrta deu son ancoratge, Cocanha que canta ua musica indigèna dens la continuitat de la creacion populara.
Lo collectiu qu’ei ua associacion vaduda en 2005 d’un regropament d’artistas a l’entorn de las questions de la plaça de l’artista en la vita vitanta. Qu’ei desempuish 2009, Pòle Ressorça deu Conselh Generau deus Pirenèus Atlantics entau Patrimòni Culturau Immateriau/Espectacle Viu.
Las especificitats, las missions:
- Ua navèra forma de regropament artistic
- Participar au vam culturau locau, en har compte de çò qui i ei dejà, en un esperit d’innovacion e de pluralisme artistic ;
- Lutar contra l’uniformizacion
- La transversalitat, ua auta forma de partatge
Compagnie Les Petits Mouchoirs :
- creacion : creacion d’espectacles destinats a la petita enfança e tot public, de preferéncia en lòcs geograficament isolats.
- preséncia palhassa en lo mitan sanitari: visitas regularas cap a publics fragilizats, mainats e adultes polihandicapats, ancians, mainats espitalizats…
- formacion: destinada aus rofessionaus de santat. Balhar utís entà afavorar lo ludisme en las situacions quotidianas.
La companhia Nordack que perpausa de realizar ua mesa en lectura teatralizada.
Lo son femenin de la polifonia sud-europèa qu’enloba los especialistas e los amators d’aqueras musicas transmetudas de boca a aurelha, shens particion, en captar suu moment lo charme e l’energia deu son, l’art deus ornaments. L’apròchi de las Daunas de Còr qu’a per mira de har saborar aqueras sonoritats e las lors vibracions expressivas e de partatjar aqueth element musicau femenin dont las arraditz e capihonan pregondament dens l’Istòria, esplandint-se en ua escota portadora d’aviéner e d’encontre uman. Dirigidas peu Pascal Caumont de la creacion de la corala enlà, en 2005, aqueras sheis cantairas qu’an ua practica averada de las polifonias pirenencas e de la lenga d’òc.
Estacadas a la riquèssa deu lor terrador biarnés, qu’ei tota ua memòria collectiva que las duas comedianas e hèn tornar víver e que partatjan a cada representacion, en escorre’s autanplan dens un salon, un cafè o un teatre. Que transmeten atau de dètz ans ençà las lors istuèras e los lors cants a capella tostemps dab hèra d’autenticitat, d’umor e de complicitat. Interpretar en francés e en occitan qu’ei l’evolucion logica deu lor percors de vita e de creacion.
Que presentan d’ara enlà espectacles bilingües tau public joen e tot public en tot s’entornejar de partenaris navèths.
Duò Biarnés/bigordan qui v’auhereish un bal enradigat en lo patrimòni materiau e immateriau gascon.
Aqueths quate musicians occitans que hèn víver musicas e danças tradicionaus de la loa Gasconha e d’Euròpa (Catalonha, Portugau, Italia…) frut deus lors encontres e deus lors escambis. Que hèn tanben dançar lo monde dab las loas composicions.
Qu’animan bals trads e qu’an mantuas formulas :
- Bal taus adultes
- Bal taus mainats
- Bal-iniciacion dab ua dançaira
Esta :
« Esta », originari de Laruntz, au còr de la vath d’Aussau, que canta las soas creacions en bearnés (gascon), la lenga deu país. « Esta », que son Jean Lagueyte (votz, guitarra, baisha, ukelele), Jean-Luc Mongaugé (votz, acordeon diatonic, tonton, guitarra) e Sylvain Latry (votz, bateria, percussions).
Las lors creacions qu’abòrdan tèmas deus nombrós alternant l’universau (la hèsta, l’òmi, la natura, la mort) e lo locau (los Pirenèus, lo pastoralisme, l’exòdi…).
Ginginha Gratis, qu’ei tot purmèr ua clica de companhs musicians e dançaires qui s’arretròban en los bueus de Gironda e cada annada au hestau Andanças en Portugau.
A l’estiu 2006 – un taulat de dança qu’ei vagant – que decideishen d’apitar un grop ad aqueth parat : que s’aperarà Ginginha Gratis, deu nom de l’alcòol portugués a basa de ceresa, la Ginginha, que serveishen pendent los lors bals.
Lo lor repertòri qu’ei com eths, de mantun orizont, mes tostemps au servici deu bal : tròç trads, compausicions, cançons occitanas, francesas, portuguesas… Dab a còps petits accents ròck d’ací o eslaves d’aulhors…
En un esperit de hèsta e de revendicacions, Goulamas’k que desliura ua musica de l’energia devastadora e contagiosa.
Qu’ei dab mei de 700 concèrts de hèits e 6 albòms autò-produsits que Goulamas’K e hesteja los sons 18 ans en 2017.
Gric de Prat: Gric de Prat que gausa la cultura occitana tà tots !
Mei de trenta accions per an, quate còps programats dens l’encastre deus Emponts d’estiu en Gironda. De Turquia dinc a Flandes, Gric de Prat que viscó de nombrós hestaus. E perqué pas en çò vòste ?
Creada en 2014 a l’entorn de la companhia artistica Gric de Prat, l’associacion deus amics de Gric de Prat qu’acompanha la companhia suu son camin artistic. Qu’a per mira de promòver la cultura occitana, en particular en Gironda, especiaument en tot encoratjar la creacion artistica e la produccion de concèrts. Ubèrta a tots los amics de Gric de Prat : ne trantalhetz pas entà aderir.
Duas votz, duas culturas e ua enveja de partatjar, quan l’occitan encontra lo berbèr. Cançons e cants a dançar tà parlar de la vita de las hemnas de part e d’aute de la mar Mediterranèa.
Holia : grop polifonic femenin.
« Un drin de holia qu’ei necessari tà har un pas de mei. »
Huec :
Un triò acostic de joens musicaires poli-instrumentistas. Huec que’s serveish en lo repertòri gascon en tot l’enriquir per creacions personaus.
Kimbala :
Sus melodias de ròck, de salsa, rumba, ska, e autas musicas deu monde, las cançons soas conhidas de ritme e de gaièra que v’encantaràn. Kimbala que vòu partatjar dab vosautes tots lo son gost tà la musica… La susmauta n’ei pas luenh, las injustícias capvath lo món ne dèishan pas los sons musicaires insensibles. Un sol credò: la musica au servici deus òmis!!! En mei de portar aquera musica conhida de gaujor, d’amor e de lutz, Kimbala qu’ei impregnat de valors de vita e de partatge. Tad aqueths, nada plaça tà l’ipocrisia e l’òdi.
DIDIER OLIVER e JOCHIM MONTBORD qu’an percors musicaus desparièrs, mes que son ad ua.
La fòrça deu lor duò, qu’ei l’eclectisme de las soas influenças. La mesclanha que produseish un BAL TRADICIONAU GASCON deu son navèth.
Didier (vriulons, boha, flabutas, cant)
Joachim (cuatro, boha, tambor, cant)
La companhia deu Parlar Negue :
La companhia « Deu Parlar Negue » que tribalha a l’entorn deu son e deu sens de la lenga occitana, qu’eructe, que chebitege, qu’escandeishi… aqueth gascon negue com la tèrra, asprut com e’n pòt estar la vita a còps.
Lambrusquèra qu’ei un grop polifonic de cantas, sustot tradicionaus, deus Pirenèus, mes tanben que’n cantam d’autas. Que comencèm en març 2006. Qu’èram nau, e lo grop que prengó lo nom de “lo quilhèr”, atau com lo jòc de quilhas. Lo noste “boulet” que’ns deishè e que prengom donc lo nom de Lambrusquèra.
La lambrusquèra qu’ei lo nom d’un ausèth qui’s passeja per las vinhas e qui canta. Aqueth nom que’ns semblava estar a l’imatge deu grop donc qu’estó adoptat en tornar d’un concèrt en Arièja.
Qu’èm adara 7 enter 35 e 48 ans, la magèr part que son de 1975. Au començar lo grop qu’ei ua vielha amistat de licèu…
Las Mondinas qu’ei un grop de tres joenas hemnas qui s’encontrèn a la fin de 2008 per la vila deu celèbre Raimond lo IVau de Tolosa. Un nom istoric e poetic tà gojatas amassadas a l’entorn de la passion de la canta tradicionau polifonica. Caracterizat per ua bèra armonia de las votz e ua complicitat grana, lo grop que s’interèssa au repertòri de l’Occitania au sens larg, principaument Bigordan e Biarnés.
Les Taï cousi d’Escòs : Las « Talhi Cosi » d’Escòs en Biarn.
Aquestas 4 Daunas deu còr generós que tornan visitar dab estrambòrd e conviccion la canta a dançar. Que putzan en las honts mei ancianas atau com en la lor inspiracion, un repertòri originau. Las cantas pirenencas que hèn virolejar la valsa, las rondas de la Lana Grana que viran en la bona umor, las composicions que tremolan entau bonur deu public.
D’aulhors, ne desbremban pas las danças emblematicas de Biarn e de Gasconha : sauts, branlos, rondèus e congòs.
Assolidadas per la lor experiéncia longa de la dança tradicionau, de l’empont e unidas per la lor istòria comuna, que’vs convenceràn deu plaser arreviscolaire deu bal a la votz. Un acordeon diatonic et tonic que colora quauques tròç.
Lo bal del lop : Cançons a dançar deu sud-oèst.
Lo lop, qu’ei la bèstia qui crida entà amassar e mantiéner la coesion de la canhada.
Guillaume Lopez, Clément Rousse, Jordan Tisnèr e Eric Sabathier que’s juntan entà un bal nueitiu e qu’amassan las loas armonicas entà ua fusion gaujosa enter musicaires e dançaires.
En aqueth quartet, votz, flabutas, boha, acordeon diatonic e tuba que perpausan un repertòri originau de cançons a dançar, compausadas peus muicaires, atau com quauques aires tradicionaus deu sud-oèst.
Los tèxtes, la màger part en occitan mès tanben en francés o espanhòu que son vertadèras poesias contemporanèas qui descriven dab umor e pregondor la vita deus bals, la vita deus lops, la vita deu monde, la vita de uei lo dia.
Los parcors deus quate artistas e los adobaments suenhats, enter musica tradicionau, musica classica, musicas improvisadas e musica deu monde, que balhan ad aqueth grop navèth un son unic e ua dançabilitat tindanta.
L’encontre de non pas créder de l’esperit de la musica tradicionau gascona e de l’energia de fanfara. Ua mesclanha detonanta vaduda de l’encontre de musicaires ahuecats qui v’entrainaràn en la dança au son deus sons instruments gascons. De descobrir shens trigar !
Lo Lop e La Lèbre es lo rescontre de 2 musicaires de provenenças geograficas diferentas que an la passion de las tradicions musicalas de las tèrras d’Occitània. Aqueles musicaires pòdon exprimir dins lo duo lors experiéncias e lors sensibilitats en tot s’inspirar del jòc del musicaires del passat. Lis i agradan fòrça la lenga occitana amai sa musicalitat naturala. Jògan mai que mai de musica per la dança de las tradicions popularas occitanas, un pauc d’Itàlia, e de composicions. Los instruments emplegats son lo violon, instrument que se pòt trapar dins la màger part de las traditions europencas ; la boha, cornamusa de las Lanas de Gasconha, guitarra, e cants en occitan e dialèctes italians.
Lo Lop e La Lèbre jògan de musica per la dança e per escotar ; lo duo prepausa doas formulas : lo bal e lo concèrt.
Lo Lop e La Lèbre vòlon vos emportar dins lo bòsc encantat de la musica e de la dança !
Lo Pau lo Tiau : Creacion de danças de bastons
Au Biarn ne’u demoran pas que hèra chic de danças ditas de bastons (Pantelons, Tica-Marion), mentre que se’n tròban a l’entorn, au Bascoat, Bigòrra, Lanas, Aragon.
Aqueras danças qu’avèn un ròtle iniciatic taus joens. En efèit, qu’èran destinadas ad aquesir un ritme collectiu hens un grop de dançaires (escota, respècte deu ritme e deus autes dançaires, rigor,…)
Lo Rond :
Lo Rond qu’ei un duò de bal, un bal de Gasconha e d’aulhors, un bal esberit e dinamic.
Lo Rond, que son dus acordeons, ua clarineta, qu’ei un repertòri bastit a l’ombra deus Pirenèus, qu’ei la transa deu rondèu, la frenesia de la borrèia…
Fin finala, Lo Rond, qu’ei lo plaser de la dança qui amassa public e musicians en un medish estrambòrd.
Tropa de teatre en occitan de Gasconha, gessida de l’associacion eponima “Los comelodians”.
Creat en 1983, per quauques amics de qui lo plaser èra, purmèr de tot, de cantar e d’estar amassas, aqueste grop que viu tostemps ua renavida constanta deus sons efectius, autant auprès d’ancians com de navèras generacions.
Tots los qui desiran partatjar lo plaser de cantar que’n son los planvienguts. De navèths poblants de la vath qui desiravan conéisher mei plan la canta tradicionau espontanèa que’s son integrats perfèitament au grop.
« Los Esbagats », lo grop de canta polifonica de Montanèr.
Lo nom deu noste grop que vien de l’origina hòrt divèrsa deus sons membres: deu vilatge, deus bordalats mès tanben deus vilatges vesins.
Qu’èm a la vòsta disposicion sancèra entà las seradas vòstas, que’vs perpausam animacions. Hètz la vòsta causida au repertòri noste, e contactatz-nse.
La BANDA Los Gaujós, compausada de 25 musicaires, qu’anima las hèstas de vilatges, las missas e aperitius de maridatge, los encontres de rugbi, football, basket, los mercats, etc… La BANDA que s’expòrta aus despartaments vesins.
Que’ns podetz arretrobar suu bacin d’Arcaishon a La Tèsta e Arès (1èr e 15 d’Aost), que participa a la nueit de las Bandàs (Charenta, Arièja,…) a còps dinc a l’estrangèr com en Andòrra, atau com en manifestacions locaus.
Lo duò « Lo silenci de la flor » vos perpausa son novèth concèrt de cant en occitan : Espiars sus l’amor.
Aqueths dus cantanèirs complementaris donan votz end’un repertòri de cançons tradicionaus de Guiana e de Gasconha, tressat de musicas fòlk. Daus amours, lo maridatge… Daus espiars contrastats sus l’Amor, de l’ideau avant a la satira.
Lo silenci de la flor, aquò’s l’alquimia de dus sonaires d’orizons diferents que se son rencontrats a l’entorn de la dança tradicionau. Era, fòrta d’una solida formacion classica (piano e cant corau), a augut lo còp de pericle per un instrument populari : l’acordeon. Eth, es passionat de lenga occitana, de cant e de violon de Gasconha.
Un concèrt bilingüe, francés-occitan, accessible en tots : cada cançon es explicada e revirada en francés.
Laurence Pavlata : cant e acordeon
Olivièr Sirgue : cant e violon
Que coneishetz dejà, lhèu, las vibracions magicas de las polifonias lors, l’esperit hèra “british” deus lors esqueches hèra “gascons”, las lors (tan renomadas) frascas carnavalescas, quauques uas de las lors burlas escadudas per lo passat (dont los contienguts e son afinats a cada narracion), la lor passion per la lenga occitana, la devocion infinida qui an per lo Diu Timpona, o lo lor gost tant prononciat per lo Juranson doç e lo Madiran plan tanic. Qu’avetz dejà bahida entenut l’un deus quate discs lors o assistit a l’un deus lors espectacles numerós sus l’empont.
Grop format en 1985 a l’entorn de cantaires dens l’amira de promóver las tradicions e las arts en Bearn. En 1987, un grop de dançaires que’s constitueish e los purmèrs talhèrs de danças peus dròlles de 7 a 10 ans que son metuts en plaça. Après aver seguit cors de musicas tradicionaus, lo grop de musicians que’s crèa dab acordeons diatonics, vriolons, flabutas de tres horats, tamborina, caremèra… Un professor de cant diplomat qu’assegura uei lo dia los adobaments musicaus e la qualitat e la coesion deus dus grops de cantas polifonicas (òmis e hemnas). Suenh e recèrcas que son prestats a l’autenticitat deus pas, ritmes, paraulas…
Grop de polifonia gascona de Sanguinet (40).
Lo grop Maishanta Lenga qu’ei vadut en 2014 autorn de quate joens aimadors de la lenga e la canta de noste (deu Bearn). Compausat de duas hemnas e dus òmis, las cantas que son tiradas purmèr deu repertòri tradicionau bearnés, sia en occitan o en francés.
E tot aquò en polifonia (3 o 4 votz) en v’ac pregar !
Maishants ? Briga !
Impertinents ? Drin
Qu’avetz comprés lo nom deu grop ?!
Adeline e Sabrina qu’aiman plan trufà’s e tirar nhaflas… Que son hemnas…
Bon, d’acòrd, que son los òmis (Fred e Sylvain) qui son los mei marganhèrs…
Ua animacion (mercat, aperitiu, repaish…), ua cantèra o un concèrt ? Lo grop que serà urós de respóner a la vòsta invitacion dab bona umor !!
Adishatz a tots ! Aquiu MAN ENCANTADA ! Lo navèth grop de bal Gascon qui desbarca au miei deu rambalh ! Dab lo Gilles de Becdelièvre, Jérôme Dubois, e Joachim Montbord.
A l’entorn de Marc Bösch (a l’acordeon, cant e trompeta) que s’amassan quauques cosins musicians : Jeanne Brisson a la contrabaisha, vriulon e cant, Anne-Lise Herbel a la clarineta, cant…
Qu’interprètan en un estile pigalhat las composicions originaus lors, atau com aires tradicionaus tornats arrantjar, en ve har dançar rondèus, escotishas, borrèias, mazurkàs…
Monacas :
Triò polifonic femenin biarnés.
Nadau : Nadau,
- Que son la boha e la guitarra electrica qui’s cridan, que son la canta tradicionau e la musica que’s cridan e que s’acoquinan, que son 4 Zénith, 4 Olympia, e milierats de personas qui cantan.
- Qu’ei un espectacle bilingüe de 2 òras: umor, impertinéncia, tendressa, poesia.
- Mei de 1000 seradas, 13 alboms (dont 8 en CD), 3 videos, 2 DVD, mei de 60000 discs venuts.
Òmiors :
Òmiors qu’ei la creatura ibrida enter l’òmi e l’ors, la fusion improbable de dus èstes, la monstruositat de la lor dualitat, la beutat de çò qui’us amassa.
Los nostes tròç que son parièrs aus contes e legendas de Jan de l’ors, que’s semblan aus combats d’aquera cultura occitana entà traucar los sègles.
Ausèth nueitiu de l’empont occitan navèth, Papà Gahús que perpausa un ròck epurat e eficaç dab tèxtes en occitan-gascon qui soan com un crit d’espèr e de susmauta en la morositat actuau.
Influéncias a las crotzadas de la tradicion orau e deu punk de las annadas 80, ua energia tribau e comunicativa sus l’empont… Nat dobte, Papà Gahús n’ei pas aquí tà la glòria, mès be n’ei tà portar la votz d’un pòble gascon fièr de las soas arraditz, creatiu e ubèrt cap au món !
Papar’òc :
Grop de musica tradicionau taus bals gascons.
Un “swing gascon” dinamic e actuau que flòta sus l’empont quan los musicaires de PassAires e hèn bronir escotishas, masurcàs, rondèus e polcàs. Tota l’energia de la musica populara e de la canta tradicionau occitana que’s desbonda lavetz cap au public qui ne’s pòt pas de mei de víver-la dab los pès, dab lo còs sancèr.
Rasic :
RASIC, que son tres hrairs, caduts en la musica tradicionau quan èran petits.
Tors qu’ei un vilatge deu Gers, de la Gasconha Tolosana, lo Val d’Asun que’s situa en las montanhas de Bigòrra, que son dus lòcs meravelhós, de descobrir d’urgéncia !
E qu’ei aquiu on viven, l’un a Tors, país deus guits, l’aute en Val d’Asun, país deus sarris.
Grop de musica gascona a dançar
« Trad à l’ail », qu’ei un grop de musica tradicionau, qu’animam bals trad… e shens qu’aquò. Que’ns pareish important de non pas deishar desparéisher aquera cultura gascona qui ns’ei tan cara. Musicas e danças que tienèn ua plaça màger en la vita deus aujòus : lo bal qu’èra lo parat d’encontrà’s, d’arretrobà’s, de partatjar…
Lo Trencadit, deu maisherar deu cornatge de cèrvi, qu’evòca ua vita terrèstra e aeriana, combativa e nhacaira, qui règna au reiaume de l’aujamièra. Impregnats de musicas tradicionaus, avitats de sonoritats ròck, cosmicas, electronicas : lo musicaire trencadit de bal que’s hè copacamas, de tant qui lo son apèra lo moviment, la dança, la transa, l’esperit tribau envolopant los bòscs de Gasconha.
Que son VERD E BLU l’assegurança tranquilla de musicians mèstes deu lor art, inventius, energics, saunejaires e trufandècs que hèn tranglar la musica tà dançar de Gasconha. Hètz-v’en davant !
Xarnege : MUSICA DE LA “TERMIÈRA” BASCÒ-GASCONA
Qu’apèran «sharnègo» los hilhs de maridatges mixtes (bascos e gascons), tau coma las regions en lasquaus e coabitan las duas culturas. Dens los parçans «sharnègos» entremiei Gasconha e País Basco, las duas culturas qu’an sabut coabitar e mantiéner espacis pròpis e comuns.
Xarnege qu’ei un espaci d’encontre, e non pas ua mesclada. Un cairehorc e pas ua hitèra. Un espiar capavant lançat de la hont enlà, e non un musèu inèrte. Un lòc de partatge on cadun e tira camin de nueits, dab lo sac plen de musica.